വയനാട്ടിൽ ഭീമൻ ഉരുൾപൊട്ടൽ: ഗ്രാമങ്ങൾ മണ്ണിനടിയിൽ, കേരളത്തെ നടുക്കിയ ദുരന്തം
പ്രത്യേക റിപ്പോർട്ട് — കേരളശബ്ദം, 1984 ജൂലൈ 29 ലക്കം

വയനാട്: കഴിഞ്ഞ ആഴ്ചയിലുണ്ടായ കനത്ത മഴയെ തുടർന്ന് വയനാട്ടിലെ പനമരം, മേപ്പാടി, കൽപ്പറ്റ പ്രദേശങ്ങളിൽ ഉണ്ടായ ഉരുൾപൊട്ടലുകൾ കേരളത്തെ നടുക്കിയിരിക്കുകയാണ്. പകൽ പന്ത്രണ്ടോടെ തുടങ്ങിയ മണ്ണിടിച്ചിൽ പല വീടുകളെയും കൃഷിയിടങ്ങളെയും പൂർണ്ണമായും മൂടിക്കളഞ്ഞു.

ജീവഹാനിയും നാശനഷ്ടങ്ങളും
ഇതുവരെ ലഭിച്ച റിപ്പോർട്ടുകൾ പ്രകാരം 37 പേർ മരിച്ചെന്നും നിരവധി പേർക്ക് പരിക്കേറ്റതായും അധികൃതർ സ്ഥിരീകരിച്ചു. നൂറോളം പേർക്ക് ഇപ്പോഴും കാണാതായ അവസ്ഥയിലാണ്. വീടുകളും കൃഷിയിടങ്ങളും നശിച്ചതിനൊപ്പം, പ്രദേശത്തെ റോഡ്‌ഗതാഗതവും പൂർണ്ണമായും തകരാറിലായി.

രക്ഷാപ്രവർത്തനം കഠിനം
മഴയും മണ്ണും ഒരുമിച്ച് പതിക്കുന്നതിനാൽ രക്ഷാപ്രവർത്തനം അതീവ ബുദ്ധിമുട്ടോടെയാണ് പുരോഗമിക്കുന്നത്. സിവിൽ ഡിഫൻസ്, അഗ്നിശമന സേന, സന്നദ്ധസംഘങ്ങൾ തുടങ്ങി നൂറുകണക്കിന് പേർ സ്ഥലത്തുണ്ട്. മണ്ണിനടിയിൽ കുടുങ്ങിയവരെ കണ്ടെത്താനുള്ള ശ്രമം തുടരുകയാണ്.

സർക്കാരിന്റെ അടിയന്തര നടപടി
മുഖ്യമന്ത്രി അടിയന്തരമായി വിളിച്ചുചേർത്ത യോഗത്തിൽ വയനാട് ദുരന്തപ്രദേശം ആയി പ്രഖ്യാപിച്ചു. ദുരിതാശ്വാസ നിധിയിൽ നിന്ന് അടിയന്തരമായി സഹായം അനുവദിച്ചതായി മന്ത്രി അറിയിച്ചു. ഭക്ഷണം, കുടിവെള്ളം, താവളം എന്നിവ ഒരുക്കുന്നതിനായി സന്നദ്ധസംഘങ്ങളും സൈന്യവും ചേർന്ന് പ്രവർത്തിക്കുന്നു.

പ്രത്യക്ഷസാക്ഷികളുടെ വാക്കുകൾ
“മണ്ണ് കുലുങ്ങുന്ന ശബ്ദം ആദ്യം കേട്ടു. കുറച്ചു നിമിഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ എല്ലാം ഇരുട്ടായി,” — മേപ്പാടിയിലെ രാമൻ നായർ കരച്ചിലോടെ പറഞ്ഞു. ചിലർ വീടുകൾ തകർന്നതിനു മുൻപ് രക്ഷപ്പെടാൻ കഴിഞ്ഞു, പക്ഷേ അനേകം കുടുംബങ്ങൾക്കും അത് സാധിച്ചില്ല.

വിദഗ്ധരുടെ വിലയിരുത്തൽ
ഭൂവിദ്യാഭ്യാസ വിദഗ്ധർ ഈ ഉരുൾപൊട്ടലിന് കാരണം നീണ്ടുനിന്ന മഴയും നിരന്തരം നടക്കുന്ന അനിയന്ത്രിത മണ്ണ് ഖനനവുമാണെന്ന് ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നു. “പ്രകൃതിയെ അവഗണിച്ചാൽ അത് തിരിച്ചടിക്കും,” — കോഴിക്കോട് സർവകലാശാലയിലെ ഭൂവിജ്ഞാനവിഭാഗം മേധാവി വ്യക്തമാക്കി.

കേരളത്തിന്റെ ഹൃദയത്തിലേക്കുള്ള മുറിവ്
വയനാടിന്റെ മലനിരകൾ ഒരിക്കൽ സമൃദ്ധിയുടെയും ശാന്തിയുടെയും പ്രതീകമായിരുന്നു. ഇന്ന് അതേ മണ്ണ് തന്നെ നൂറുകണക്കിന് കുടുംബങ്ങളുടെ കണ്ണീരിന് സാക്ഷിയാകുകയാണ്. നാട്ടുകാരുടെ വാക്കുകൾ പോലെ — “മണ്ണ് നമ്മെ വളർത്തിയതും ഇപ്പോൾ നമ്മെ വിഴുങ്ങിയതുമാണ്.”

കേരളശബ്ദത്തിന്റെ കുറിപ്പ്:
1984 ജൂലൈ 29-ന് രേഖപ്പെടുത്തിയ ഈ ദുരന്തം സംസ്ഥാനത്തിന്റെ ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ പ്രകൃതി ദുർഘടങ്ങളിലൊന്നായി ഓർമ്മിക്കപ്പെടും. വയനാടിന്റെ മണ്ണ് വീണ്ടും പച്ചപിടിക്കട്ടെ, പക്ഷേ ആ ദിവസത്തെ ആർത്തനാദം മലയാളത്തിന്റെ മനസ്സിൽ ഒരിക്കലും മാഞ്ഞുപോകില്ല.